'Ey kahraman Türk kadını! Sen yerde sürüklenmeye değil, omuzlar üzerinde göklere yükselmeye layıksın.'
M. Kemal ATATÜRK
ABD'nin New York kentinde 40.000 kadın işçinin daha iyi şartlarda çalışmak istemeleri ile başlamış bu günün hikayesi. Cevapsız talepler sonucu grev yapmaya karan veren bu emekçiler çalıştıkları fabrikaya kitlenmişler ve çıkan bir yangın sonucu 120 kadın, 120 insan, 120 emekçi hayatını kaybetmiş.
Başlarda 'Dünya Emekçi Kadınlar Günü' olarak anılan bu gün 1977 de Birleşmiş Milletler tarafından 'Dünya Kadınlar Günü' olarak anılmaya karar verilmiş. Tam 120 yıl sonra...
İnsan olmanın hep erkeklerin gölgesinde kalan haliyle savaştı kadınlar. Gecikmeli alınan kararlar, kadınlara gecikmeli verilen hakları saymak ve anmak için geçen bu zamanda ne makyaj yaptılar, ne gülüşebildiler, ne de sokağa çıkıp yalnız başlarına yürüyüş yapabildiler. Tırnaklarıyla kazıdıkları bu çetrefilli yolları alın terleriyle süslediler kanunlarda erkeklerle eşit şekilde anılabilmek için. Hayatın kanunlarına kafa tutanlar, kocasına karşı hakkını arayanlar ise karınlarında bıçaklar, gözlerinde yumrukların morlukları ile ebedi bir sessizliğe gömüldüler...
Hakettiler mi? Düşünecek zamanları yoktu... Zaman ocaktaki yemek için, kocanın işinden dönüşü için, çocuğun okula gidişi için akıyordu.
Zamanlardan 2021... Yasalar eşitliği, hürriyeti gösteriyor kadınlar için ama hayatın pratiğinde şiddetin, cinayetin, saygısızlığın, eşitsizliğin- sadece kadınlara da değil- sereserpe boy gösterdiği ana haberlerde gerçekleri ve ardından sanattan, oyunculuktan, kaliteden uzak kurmaca dizileri evin içinde sadece bir ses olsun diye açan bizler yıllar önce ecelsiz ölen kadınların çığlıklarını, haykırışlarını ne kadar duyuyoruz?
Bu gün kadın olmanın zorluklarını bir çiçeğe, bir hediyeye değişmiyor, geçmişten bu güne aldığımız yolun değerini bilip, geleceğe umutla bakmak için tüm bu yaşananları yılda biz kez de olsa anıyoruz.
' Dünya Kadınlar Günümüz' ve her günümüz kutlu olsun!
Dr. Melda Kurtay